Aliceren hausnarketa: piperbeltza vs gozokiak

«Cuando yo sea Duquesa, se dijo (aunque no con demasiadas esperanzas de llegar a serlo), no tendré ni una pizca de pimienta en mi cocina. La sopa está muy bien sin pimienta... A lo mejor es la pimienta lo que pone a la gente de mal humor, siguió pensando, muy contenta de haber hecho un nuevo descubrimiento, y el vinagre lo que hace a las personas agrias... y la manzanilla lo que las hace amargas... y... el regaliz y las golosinas lo que hace que los niños sean dulces. ¡Ojalá la gente lo supiera!»

Gure blogaren izena omenduz eta hezkuntzaren eta elikaduraren gaia hartuaz, Aliceren abenturak lurralde miresgarrian liburuko zita hau ekarri nahi izan dugu gurera. Aurreko egunean egindako sarreran hasi ginen elikaduraren eta hezkuntzaren arteko erlazioaz hizketan. Ez da aditu baten zita, are gehiago da gure ustez. Alicek, haurraren logika inuzentetik ulertarazten digu teoria konplexu honen zentzua simpletasun eta gardentasun osoz.

Elikadurak petsonaren egoteko eta sentitzeko eran eragin zuzena duela esan dugu. Irakasle moduan haurrengan eragin hau zuzenagoa dela kontuan hartu behar dugu. Gelan nola sentitzen diren, halakoa izango dute ikasteko gaitasuna egunerokotasunean eta gure Alicek argi dauka influentzia hori badela.

Agian teknizismoak ez dira zehatzak eta gozokietan oinarrituriko dieta ez da egokiena haurrentzat noski, baina Aliceren azalpenaren sakoneko sinpletasunetik hasi nahi izan dugu hausnarketaren abiapuntua sortzeko.

Sarrera borobiltzeko gaurkoan klasean aipatutakoaz erlazionatu nahi genuke...

Nahi genuke baina ezin dugu, gaur ez dugu oraindik gosaldu.

Esaldia: "Goxokiak izango dira agian haurrak hain goxo egiten dituztenak...!"

Hitzak: Zaporeak, Goxotasuna, Alice, Gosaria.